Uzyskanie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej przez cudzoziemca będącego małżonkiem obywatela polskiego

Obywatelstwo polskie

W polskim porządku prawnym istnieje możliwość uzyskania przez cudzoziemca zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Warunkiem jest pozostawanie przez cudzoziemca w uznawanym przez prawo RP związku małżeńskim z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej.

Warto zwrócić uwagę, iż uzyskanie przez cudzoziemca zezwolenia na pobyt czasowy może
skutkować uzyskaniem zezwolenia na pobyt stały. Ewentualnie pobyt rezydenta długoterminowego RP a nawet uzyskaniem obywatelstwa Polskiego.

Zezwolenia na pobyt stały w Rzeczypospolitej Polskiej udziela się cudzoziemcowi na czas nieoznaczony. Aby tego dokonać niezbędnym jest złożenie odpowiedniego wniosku. Kolejnym warunkiem jest pozostawanie w uznawanym przez prawo RP związku małżeńskim z obywatelem polskim. Co najmniej przez okres 3 lat przed złożeniem wniosku. Przed złożeniem wniosku, cudzoziemiec winien przebywać na terytorium RP przez okres nie krótszy niż 2 lata. I to na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy. Który został udzielony w związku z pozostawaniem w związku małżeńskim z obywatelem polskim.

Pobyt rezydenta długoterminowego RP.

Cudzoziemiec może starać się o zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE na czas nieoznaczony. Warunkiem jest przebywanie na terytorium Polski legalnie i nieprzerwanie przez okres co najmniej 5 lat. Bezpośrednio przed złożeniem wniosku. W celu uzyskania zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, cudzoziemiec musi spełniać łącznie następujące warunki:

  1. posiadać stabilne i regularne źródło dochodu, wystarczające na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny, którzy pozostają na utrzymaniu cudzoziemca,
  • posiadać ubezpieczenie zdrowotne lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  • posiadać potwierdzoną znajomość języka polskiego.

Posiadanie potwierdzonej znajomości języka polskiego.

Znajomość języka polskiego musi zostać potwierdzona jednym z następujących dokumentów:

  1. urzędowym poświadczeniem znajomości języka polskiego na poziomie biegłości językowej co najmniej B1,
  • świadectwem ukończenia w Rzeczypospolitej Polskiej szkoły lub uczelni,
  • świadectwem ukończenia szkoły lub uczelni z wykładowym językiem polskim za granicą, odpowiadającej szkole lub uczelni w której mowa w pkt. 2.

Uznanie za obywatela polskiego.

Uznany za obywatela polskiego może cudzoziemiec bądź bezpaństwowiec. Musi przebywać nieprzerwanie na terytorium RP co najmniej od 2 lat. Na podstawie zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE. Który pozostaje co najmniej od 3 lat w związku małżeńskim. Zawartym z obywatelem polskim.

Osoba ubiegająca się o uznanie za obywatela polskiego, obowiązany jest posiadać potwierdzoną znajomość języka polskiego. Co najmniej na poziomie biegłości językowej B1.